Davey geopereerd aan OCD

Nadat we er al een paar weken naar toe geleefd hadden was het vandaag zover: Davey is geopereerd aan OCD aan zijn schouder. De afgelopen weken waren niet makkelijk en we hebben vaak eraan getwijfeld of we wel de juiste beslissing hadden genomen. Het is ook niet niks natuurlijk om een dergelijk jonge hond te opereren. De ene keer leek Davey er ook meer last van te hebben dan de andere keer, maar dat er iets niet klopte was overduidelijk. Hij ging ook steeds vaker mank lopen, zonder dat hij zich daar wat van aantrok overigens. We stonden dus nog steeds achter onze beslissing, maar een makkelijke keuze was dit zeker niet.

De Verwijskliniek
We werden al om 08:30 uur verwacht bij de Verwijskliniek in Bergen op Zoom. Nadat Davey nog even gewogen werd (23,4 kg) en hij nog even alle medewerksters enthousiast begroet had, mochten we de behandelkamer inlopen. We werden daar verwelkomd door Anneleen Spillebeen, die ook de ingreep gaat doen. Vooraf werden keurig de vragen doorgenomen die op dat moment belangrijk zijn. We zijn bijvoorbeeld benieuwd of Hans Davey straks alleen op kan halen of dat er iemand extra mee moet. Maar volgens Anneleen zal Davey min of meer wandelend de deur uitlopen. Ik heb ook nog een lijstje met andere vragen, maar die komen later wel als ik Davey ga ophalen. Davey wordt nog even snel onderzocht en ik laat nog het filmpje zien dat ik onlangs gemaakt heb van Davey, waarop duidelijk zichtbaar is dat hij mank loopt en op de rechterzijde valt. Dat bevestigt de eerder gedane diagnose dat het probleem aan de linkerzijde zit.

Narcose
Dan is het tijd voor de narcose. Davey kruipt steeds dichter tegen me aan op de behandeltafel en na het toedienen van de verdoving via het infuus valt hij binnen een minuut in een diepe slaap. Toch wel even een momentje hoor, want de laatste keer dat ik dat heb meegemaakt was bij het in laten slapen van Charlie. Even niet aan denken en het grote uiteindelijke doel voor ogen houden. We spreken af dat ik gebeld word als Davey geopereerd is, zodat ik ook weet wanneer ik hem weer op kan halen.

Operatie geslaagd
Iets na negenen ben ik alweer in Klundert en kan ik Marianne ondertussen bijpraten op haar werk. Ik heb nauwelijks een bak koffie op of er komt al een email binnen van de Verwijskliniek, waaruit ik kan opmaken dat de behandeling al voltooid is en wat ze precies gedaan hebben. Er wordt gemeld:

“Bij uw hond is een arthroscopie van de schouder uitgevoerd. Deze operatie staat ook wel bekend onder de naam “kijkoperatie” of “minimally invasive surgery”: via kleine openingen van slechts enkele millimeters groot aan de buitenzijde van het gewricht wordt zowel kijk- als operatie instrumentarium ingebracht, waarmee via beeldscherm projectie de ingreep kan worden uitgevoerd.”

“Er is bij Davey een losse kraakbeenflap van de achterzijde van de kop van het opperarmbeen verwijderd, waarna het onderliggend dode bot is weg gecuretteerd tot op levensvatbaar bot. Met het verwijderen van het dode materiaal is het gewrichtsvlak dus nog niet hersteld, maar is een uitgangssituatie gecreëerd waarin de hond dit zelf kan laten genezen. Het opvullen van het botdefect alsmede het weer bedekken hiervan met kraakbeen duurt doorgaans enkele weken tot maanden. Daarnaast is het nieuw te vormen kraakbeen (“fibreus” kraakbeen) van iets mindere kwaliteit dan het spiegelgladde “hyaliene” kraakbeen dat oorspronkelijk wordt aangelegd, waardoor enige beperking in de schouderfunctie kan blijven bestaan.”

We krijgen ook direct aandachtspunten door voor de komende tijd:

• eerste 2 weken na operatie: zo volledig mogelijke rust: voor de deur uitlaten, zo min mogelijk lopen.
• van 2-6 weken na operatie: er mag weer wat gelopen worden, echter uitsluitend kleine stukjes aan de riem, 1 à 2 minuten per dag verlengen.
• na 6 weken: hond mag normaal gaan belasten en weer loslopen. Bij goede belasting van de geopereerde poot mag er zelfs gerend worden.
• de totale herstelperiode kan 3 tot 6 maanden bedragen.

Davey ophalen
Rond 10:15 uur word ik al gebeld door de Verwijskliniek met de bevestiging dat de ingreep goed is verlopen en dat Davey langzaam wakker aan het worden is. Ik mag hem rond 11:15 uur gaan ophalen. Natuurlijk direct Marianne geïnformeerd en weer richting Bergen op Zoom gereden. Daar word ik prima ontvangen door de assistenten die alle tijd nemen voor de nadere uitleg en antwoorden op mijn vragen. De meeste vragen hoefde ik al niet meer te stellen, maar ik was bijvoorbeeld benieuwd of Davey wel het kleine trapje in onze woonkamer mag gebruiken. Dat is geen probleem als het maar in alle rust gebeurd.

Kraakbeenflap
Ook chirurge Anneleen meldt zich en geeft een duidelijke uitleg van hetgeen ze geconstateerd heeft. De kraakbeenflap was helemaal losgeraakt en heeft ze grotendeels kunnen verwijderen. Het eventuele restant zit niet meer in de gewrichten en zal dus ook geen problemen meer geven. Ook zijn er diverse kraakbeensplinters verwijderd. Het lijkt er dus sterk op dat alle oorzaken van het mank lopen weggenomen zijn. De gemaakte foto laat duidelijk zien dat de flap verwijderd is.

Davey mag naar huis
Dan wordt het tijd om naar Davey te gaan die ik tijdens de uitleg al zachtjes hoorde piepen en janken. Volgens Anneleen wordt dat huilerige janken vooral veroorzaakt door de narcose en hij zal hier ongeveer 24 uur last van hebben. Het duidt dus niet altijd direct op pijn. Davey is natuurlijk ontzettend blij om me meer te zien, maar is ook nog erg versuft. De wondpleister op zijn geschoren huid valt natuurlijk direct op, maar verder lijkt hij al een beetje te steunen op zijn linkerpoot. De hechtingen worden er over 2 weken uitgehaald. Ook zit er nog een verbandje om zijn poot voor het infuus, maar dat mag er thuis al direct af. Ik parkeer de auto voor de deur van de kliniek en Davey loopt met een assistente strompelend naar buiten waarna we hem voorzichtig in de auto tillen. Voorzien van de nodige instructies kunnen we naar huis! Davey verlost van zijn kraakbeenflap en wij van een rib (uit ons lijf!).

Suf
Thuisgekomen wil Davey niet drinken en stop ik hem maar voorzichtig in de bench. Daar wankelt hij wat heen en weer en valt uiteindelijk zachtjes jammerend in een lichte slaap, waarbij hij mij heel goed in de gaten houdt. Zodra ik opsta probeert hij ook overeind te komen, maar dat valt nog niet mee. Ik blijf maar zoveel mogelijk bij hem in de buurt zodat hij goed kan rusten. Vanwege de narcose en mogelijke misselijkheid mag hij gedoseerd eten met kleine beetjes tegelijk. Dat lukt probleemloos, want zoals het een echte Golden betaamd heeft Davey altijd trek! Kan ik mooi voor de eerste keer zijn medicijn ertussen frommelen, maar Davey eet alles, dus ook de tablet. Via mijn vingers kan ik hem uiteindelijk verleiden om ook wat te drinken en dan wordt het tijd om hem even uit te laten. We treffen het niet, want het regent en stormt behoorlijk, maar tijdens een zeldzaam droog moment doet Davey een enorme plas. Dat zal opluchten! Dat patroon herhaalt zich de rest van de middag.

Verdoving uitgewerkt
Aan het einde van de middag merk ik wel dat de verdoving wat begint uit te werken. Waar Davey in het begin zijn linkerpoot nog enigszins belastte loopt hij nu op 3 poten en laat ook duidelijk merken wat pijn te hebben. Ik wil hem ook niet de hele tijd in de bench houden en ben lekker op de grond bij hem gaan zitten. Dat geeft Davey duidelijk rust en zelfs zijn staart kwispelt af en toe weer. Ook bij thuiskomst van Marianne laat Davey duidelijk blijdschap zien, maar toch veel minder dan normaal. Hij is behoorlijk van slag en tijdens het eten stoppen we hem weer in de bench.

T-Shirt
Er was vanuit de Verwijskliniek al duidelijk gewaarschuwd dat Davey niet aan de wond mag likken. Ik had even nog de hoop dat hij er niet bij kon, maar dat lukt hem net. Ook krabt hij telkens aan de wondpleister waardoor deze al los begint te raken. Deze zou eigenlijk 5 dagen moeten blijven zitten en we tapen het weer vast met Hansaplast. Om het krabben en loslaten tegen te gaan besluiten we Davey een T-shirt aan te trekken. Het eerste exemplaar is duidelijk geen slim fit uitvoering, want het dekt de wond niet genoeg af. Dan maar een aangepast shirt van Marianne gebruiken dat we zelfs verknippen tot een charmant naveltruitje. Davey vindt het maar een raar ding, maar na verloop van tijd lijkt hij eraan gewend.

We zijn benieuwd hoe de eerste nacht gaat verlopen. Ik denk en hoop dat hij wel goed zal slapen na deze enerverende dag!