Davey mag los!!

Eindelijk was het zover: woensdag 26 februari 2020 was het precies 6 weken geleden dat Davey geopereerd was aan zijn linkerschouder. Vandaag mocht hij eindelijk weer los lopen!

Wat hebben we hier weken naar uitgekeken, want het was best een opgave om Davey de afgelopen tijd in het gareel te houden. Een jonge hond, boordevol energie en in de beginnende puberteit. Dat valt niet mee hoor! Spelletjes zijn leuk en we hebben dan ook veelvuldig gebruik gemaakt van de puzzels en zelf zoekspelletjes verzonnen, maar lekker rennen en struinen is natuurlijk het echte werk.

We hebben ons keurig aan de opdrachten van de dierenarts gehouden. Binnen liep Davey wel los, maar buiten hebben we hem consequent aangelijnd gehouden. Dat riep regelmatig vragen op bij andere hondenbezitters, maar na een korte uitleg begrepen ze het meestal wel. Dat uitlaten viel overigens bepaald niet mee. Davey begon steeds vaker te trekken aan de riem en ook het voorop willen lopen blijft een punt van aandacht. Ook vertoonde Davey weer wat angstig gedrag bij wat drukkere wegen. Misschien komt dit allemaal door zijn gemoedstoestand van de afgelopen weken, maar dat zullen we de komende tijd gaan zien.

En nu, na 6 hele lange weken, mocht Davey volgens de dierenarts weer los en “in principe alles doen”. Natuurlijk wel langzaam en gedoseerd opbouwen, maar daar had onze vriend natuurlijk geen boodschap aan. Toen we de tuin inliepen draaide hij eerst nog wat onwennig om ons heen, maar toen hij eenmaal doorhad dat hij toch echt los mocht was hij niet meer te houden. Met zichtbaar plezier stoof hij door de achtertuin. “Rechte lijnen lopen”, riepen we nog naar hem en “niet te hard rennen”! Nou ja, dat doseren doen we hierna wel…

Toch was het best even spannend natuurlijk, zeker toen Davey weer helemaal losging. Zou er een reactie komen? Loopt hij nu weer een beetje mank? Is het niet te vroeg? Maar tot op heden hebben we geen enkele reactie kunnen ontdekken bij Davey. We proberen natuurlijk wel langzaam op te bouwen en spelen met andere honden is echt nog even uit den boze. Ook het keihard op en afrennen van de stadswallen proberen we nog te vermijden, want dat kan echt nog niet goed zijn voor zijn herstel. Uiteindelijk kan het volledige herstel van het kraakbeen wel enkele maanden duren, dus we blijven voorzichtig, maar de eerste tekenen zien er gewoon goed uit.

Wat zijn we hier ontzettend blij mee! De afgelopen maanden waren echt niet altijd even leuk en vooral frustrerend. Voor Davey, maar zeker ook voor ons. Om nu je hond weer als vanouds tekeer te zien gaan is echt geweldig. We kijken er ook weer echt naar uit om samen met Davey weer leuke dingen te ondernemen, zoals strand en bos. Dat is nu nog te vroeg, maar dat zit er, zoals het er nu naar uitziet, binnenkort wel weer in.

We gaan ook weer voorzichtig starten met trainen. Na overleg met Joep kunnen we bij ons oude groepje aansluiten om aangepast te trainen en dus ook Mandy met Abby weer zien! Ik ben ontzettend benieuwd hoe dat zal gaan. Ik vermoed dat Davey in het begin niet te houden is als hij ziet waar we naar toe gaan en weer zijn trainingsmaatjes ontmoet. Ik was wel aangenaam verrast door het feit dat hij de basiscommando’s gewoon nog goed beheerst en zelfs de komfluit herkende. Het netjes voorkomen was hij even vergeten, maar ach, waar hebben we het over.

We kijken enorm uit naar de komende weken en het verdere herstel van Davey, maar we hebben er het volste vertrouwen in!