Davey wint B1 workingtest in Bergschenhoek!

Op zaterdag 17 februari 2024 heb ik eindelijk weer eens mee kunnen doen aan een Workingtest met Davey in Bergschenhoek. De vorige WT was al bijna 1,5 jaar geleden in Schijndel en daarna hebben we om meerdere redenen niet mee kunnen doen aan wedstrijden het afgelopen jaar. Ik was dan ook reuze benieuwd hoe we er nu voorstonden en hoe Davey (en ik) zouden presteren. 

Outdoor Valley Bergschenhoek
De WT was op het prachtige terrein bij Outdoor Valley in Bergschenhoek en werd georganiseerd door de JPC-afdeling van de GRCN (Golden Retriever Club Nederland). Ik zag in het boekje, dat we de week voorafgaand aan de WT hadden ontvangen, dat er maar liefst 100 deelnemers waren in alle klassen (C, B1, B2 en A). Daaronder natuurlijk ook weer een hoop Passion Of Gold hondjes of, zoals wij ze noemen, POG-jes.

Droog
Het weer kon eigenlijk niet beter zijn, want op een paar druppels na hebben we het de hele dag droog gehouden met in de middag tijdens de nazit zelfs nog een voorzichtig zonnetje. Lekker temperatuurtje en weinig wind, dus ideale omstandigheden voor een dagje in het veld.

Vroeg
Nadeel voor een avondmens als ik ben is het vroege aanvangstijdstip: je werd om 07:00 al verwacht in de Berghut en dat betekende dus dat de wekker om 05:30 uur afliep. En, zoals dat vaak gaat in dit soort situaties, ik had natuurlijk erg onrustig geslapen. Maar ja, alles voor de hobby natuurlijk en respect voor de voorjagers en vrijwilligers die nog van veel verder moesten komen.

Prachtig terrein
Wat een prachtig terrein voor een jachthondenwedstrijd is dit zeg! Zeer gevarieerd met veel hoogteverschillen en water, afgewisseld met mooie stukjes bos. Bijkomend voordeel is dat je als toeschouwer alles behoorlijk goed kunt volgen. Ook is het erg leuk om tijdens het wachten andere voorjagers met hun hondjes aan het werk te zien. En ja, er zijn nog vele andere recreanten op het terrein actief. Met een beetje goede wil en goed rekening houden met elkaar is dat echter geen enkel probleem.

Vliegenzwamplaats
De aanmelding verliep lekker vlot en zodoende was ik al ruim voor 08:00 uur bij de eerste proef. De C en B1 deelnemers startten vanaf de Vliegenzwamplaats; een klein stukje rijden vanaf de Berghut. Nog even getwijfeld over de aan te trekken lagen kleding, maar het was warm genoeg om het vest achterwege te laten. Ik mocht met Davey beginnen bij Proef 2 en keurig om 08:00 uur startte de proef. Wij hadden startnummer 53 en dat betekende dat ik 4 voorjagers voor me had. Lekker om even rustig met Davey in te lopen en te proberen die stuiterbal een beetje onder controle te krijgen, want wat had meneer er veel zin in! Bij elke proef is het de bedoeling dat je 2 dummy’s binnenbrengt voor de 20 maximaal te behalen punten. 

Proef 2
Deze proef bestond uit 2 delen. Vanaf de inzetplaats was er links voor je een bosrand met behoorlijk hoog struikgewas. Aan de tegenoverstelde kant was er een aflopend terrein. Daar werd met geluid een dummy gegooid die goed door Davey gemarkeerd werd. Vooraf was door de keurmeester echter duidelijk aangegeven dat er in de bosrand ook een dummy lag die als eerste moest binnenkomen. Ik heb Davey keurig meegedraaid richting bosrand en hem vooruitgestuurd met daarna het commando “zoek apport”. Davey stormde op de bosrand af, maar boog toen af naar rechts. Waarschijnlijk vanwege de erg dichte begroeiing. Omdat hij nogal ver naar rechts liep bestond het risico dat hij de gemarkeerde dummy eerst ging halen en daarom besloot ik heel snel hem terug te fluiten. Gelukkig reageerde Davey voorbeeldig en kwam als een speer terug. Nogmaals ingezet met een nog wat krachtigere “Zoek apport” en nu had Davey de dummy direct te pakken. De markeer leverde vervolgens geen enkel probleem op. De keurmeester gaf een compliment voor het handelen en de rustige manier van voorjagen. Ik wist dat ik een paar punten kwijt was door de correctie, maar de kop was eraf. 

Op mijn gemakje richting de volgende proef gewandeld en door het open terrein kon ik Astrid met Bradley (ook een Passion Of Gold-hondje) nog even zien. Ook haar lukte het de dummy’s binnen te brengen. 

Proef 3
Na een flinke klim waren we zo’n beetje op het hoogste punt van het terrein aangekomen en wat een schitterend uitzicht over de omgeving had je daar met in de verte de skyline van Rotterdam! Vanaf de wachtruimte kon je de proef goed zien en de risico’s een beetje inschatten. Ik zag dat er een zogenaamd schietkonijn (of spring dummy konijn) werd gebruikt. Dat is een nepkonijn aan een lang elastiek dat vlak voor de loslopende hond met een noodgang voorbijkomt. De kunst is natuurlijk om dit te negeren en er niet achteraan te gaan. Ik was benieuwd, want eigenlijk had ik dit nog nooit met Davey getraind.

Ook hier weer even ingelopen met Davey, want die stond nog steeds “aan”. Dat zou hij trouwens de rest van de dag ook blijven! Het was een soort walk-up, waarbij je langzaam met een loslopende hond naast je van paaltje naar paaltje moest lopen. Davey heeft normaal gesproken nogal de neiging iets voor me te lopen, dus had ik me voorgenomen daar nu extra alert op te zijn. Al na een paar passen schoot het schietkonijn voorbij. Davey keek er uitgebreid naar, maar bleef keurig naast me lopen. Al verder lopend werd er rechts van je geschoten en viel er een dummy. Ik ben gestopt met lopen en heb Davey de tijd gegeven de dummy goed te markeren. Weer een stukje lopen en ook de tweede dummy viel na een schot. Wederom even ingehouden en Davey keek met grote belangstelling naar de valplek. Voor alle zekerheid heb ik Davey een lijn (juiste richting) gegeven, omdat ik bij vorige honden had gezien dat ze toch de neiging hadden alsnog naar het springkonijn te willen waar natuurlijk ook een helper zat. Dat bleek totaal onnodig, want Davey ging als een speer de eerste dummy halen. Hij ging keurig naast me zitten, gaf de dummy af en ging met dezelfde snelheid daarna ook de tweede halen. Waar hij op de training me nogal eens voorbij rende bij terugkomst deed hij dat nu niet. Voorbeeldige uitvoering! Dat vond ook de keurmeester die me een groot compliment gaf: “waarom doet die hond niet mee aan de B2?” Prachtig om te horen natuurlijk.

Proef 4
Op naar de volgende proef. Daar kwam zelfs de politie even een kijkje nemen, want die vonden het bijzonder interessant wat er allemaal gebeurde. Bij deze proef legde de keurmeester uit dat je de hond bij het paaltje moest achterlaten en naar het tegenovergelegen paaltje moest lopen. Tijdens dit loopje viel er rechts van Davey een dummy met geluid. Aangekomen bij het paaltje moest ik me omdraaien met het gezicht naar Davey. Achter mij werd vervolgens in het water een foameend gegooid, wat duidelijk te zien was voor Davey. De bedoeling was nu om Davey in te fluiten, zodat hij keurig voor me ging zitten. Dat trainen we wel eens en dus leverde dat geen enkel probleem op, ondanks de verleiding om direct door te sprinten naar het water. Vervolgens moest ik me omdraaien richting het water en mocht Davey de eend gaan halen. Geen enkel probleem en ook nu kwam hij mooi voor me zitten. Zelfs het “schudden” commando nog even gegeven, zodat hij het water even lekker kon afschudden en vervolgens ingezet op de eerder gegooide dummy. Waar andere honden met een boog om de tussenliggende plas liepen stoof Davey recht op zijn doel af en weer als een speer terug. Perfect uitgevoerd en dat vond de keurmeester ook. “Prachtig werk” kreeg ik mee en zelf een schouderklopje. Je zou er verlegen van worden…

We zaten er lekker in en langzaamaan begon het geloof te groeien dat we met een gedenkwaardige WT bezig waren. Vol goede moed op weg naar proef 5.

Proef 5
Bij proef 5 was het een drukte van belang en dat betekende lang wachten. Dat kwam eigenlijk door de locatie. De honden in de B1-klasse moesten op hetzelfde terrein werken als waar je aan kwam lopen en dat kost natuurlijk kostbare tijd. Handiger was het geweest als de wachtkamer niet te ver van de inzetplaats was geweest, maar dat was waarschijnlijk hier niet mogelijk.

Maar wat een prachtig stukje natuur hier! Je stond bovenaan een geaccidenteerd terrein naar beneden te kijken. Het ruige terrein liep behoorlijk schuin af richting het water en langs dat water stond een rietkraag. Daar was ook de inzetplaats. Na een voorzichtige afdaling naar beneden, het pad was namelijk behoorlijk modderig geworden inmiddels, kreeg ik de instructies van de keurmeester. Er werd door het riet een drijfjacht gedaan waarbij er een dummy werd achtergelaten in het riet. Tijdens de drijfjacht werd bovenaan de helling een markeer gegooid in het ruige terrein. De bedoeling was om eerst de dummy uit het riet te halen en daarna de markeer. Ik had voor me al heel veel honden gezien die halverwege het riet uitliepen, waarschijnlijk omdat daar in de buurt de helper stond die de drijfjacht gedaan had. Het was daarna heel moeilijk om de honden terug de rietkraag in te krijgen. Ik had me voorgenomen in dat geval Davey direct terug te fluiten en opnieuw in te zetten. Maar dat bleek totaal onnodig: als een komeet schoot Davey het riet in en voor ik met mijn ogen kon knipperen stond dat blije ei alweer bij me. Dan de markeer, wat voor veel honden ook niet makkelijk bleek. Temeer, omdat er al diverse honden geplast hadden op een bepaald plekje. Davey had echter perfect onthouden waar hij moest zijn en liep in sneltreinvaart bovenop de dummy en weer terug. “Dit is zoals de proef bedoeld is en uitgevoerd moet worden” kreeg ik van de keurmeester te horen. Wat een complimenten vandaag zeg! De proef was klaar en Davey besloot nog even de helper enthousiast te begroeten. Gelukkig was de proef al beëindigd!

Ne begon het toch wel serieus te worden, want we hadden nog steeds alles binnen en ik wist eigenlijk wel dat ik op 3 proeven de maximale score had behaald.

Proef 1
Deze proef lag vlakbij de parkeerplaats en gelukkig hoefde we daar niet lang te wachten. Je stond op een grasveld met voor je een watertje. Aan de overkant van het water was een bosstrook en daar lag een dummy (verloren zoek). Helemaal aan de andere zijde was een rietkraag met daarnaast ook water. In deze rietkraag lag ook een verloren zoek. Uitdaging voor mij bij deze proef was het over water sturen. Je stond wat verder van het water dan wij normaal gesproken trainen en Davey had tot voor kort meerdere commando’s nodig om over het water te gaan. De volgorde van binnenhalen was bij deze proef vrij en dus besloot ik eerste de “makkelijke” dummy te laten halen. Zoals de hele dag wederom geen enkel probleem voor mijn speedy en nu kwam het erop aan. Zou hij het water, met een behoorlijk steile waterkant, overgaan? Ik heb een hele stevige “vooruit” gebruikt en na wat getreuzel bij het eerste plekje nam Davey zijn befaamde POG-sprong en ging vol overtuiging het water over. Dat leverde wat gegrinnik op van de keurmeester. Davey ging echter niet in het bos zoeken, maar iets aan de linkerzijde waar wat andere voorjagers stonden. Met 1 commando kreeg ik hem terug het bos in en toen was het een fluitje van een cent voor Davey. Hij kwam voorbeeldig terug en daarmee zat de wedstrijd erop.

Verzorgingstijd
Wat een heerlijk gevoel, want Davey had het fantastisch gedaan en geweldig hondenwerk laten zien. Wat een kanjer! Ik ben snel teruggereden naar de Berghut, omdat ik vermoedde dat er daar wat parkeerproblemen zouden ontstaan met zoveel hondenmensen en recreanten, maar dat bleek mee te vallen. Eerst Davey maar eens goed verzorgd en eten gegeven en daarna zelf ook gaan lunchen met een lekker vers bakje koffie uit de Berghut. Het was pas 12:45 uur en ik wist dat de prijsuitreiking waarschijnlijk pas om 17:30 uur zou zijn. Even gecontroleerd waar de andere POG-jes nog aan het werk waren (vlakbij gelukkig) en daar naartoe gelopen met Davey. Wat een schitterende en uitdagende B2-proef heb ik daar gezien zeg! Dat was toch echt wel van een andere orde als de proeven die wij gelopen hebben. Leuk dat ik Cynthia met zusje Dewi, Mandy met zusje Abby en Jack met broertje Diego nog aan het werk gezien heb, evenals Stephan. Complimenten hoor wat jullie lieten zien en ik hoop binnenkort ook op dat niveau te acteren met Davey.

Nazit
Toen was het tijd voor de gezellige nazit op de parkeerplaats. Heerlijk gezeten daar en onder het genot van de meegebrachte hapjes en drankjes de tijd wat gedood met mooie verhalen. Het liep inmiddels richting half 5 en nadat we de hondjes nog even uitgelaten hadden zijn we richting de Berghut vertrokken. 

Gewonnen!
Gelukkig duurde het niet lang voor de prijsuitreiking begon. Na de diverse bedankjes was het zover en omdat het al zo’n lange dag was geweest besloot de organisatie alleen de nummers 1, 2 en 3 uit de diverse categorieën naar voren te roepen. Na de C’s was de B1 aan de beurt en de nummer 3 werd afgeroepen. Die zat toevallig bij mij in de groep en toen wist ik eigenlijk al dat wij minstens tweede geworden waren. Jack verzekerde me echter toen al dat we gewonnen hadden en dat gevoel werd bij mij ook sterker toen ook de nummer 2 werd geroepen. Even nog een heel spannend moment, maar ja hoor: daar klonk mijn naam en die van Davey! Gewonnen!!

Wat een prachtig moment om mee te maken en toch nog wat overdonderd kreeg ik de nodige felicitaties van de organisatie en de bijbehorende prijzen en gesponsorde artikelen overhandigd. Natuurlijk volgde er nog een fotomoment met de 3 winnende honden en dat was nog even een uitdaging. Davey moest uit de auto gehaald worden en stond direct weer helemaal in de actieve stand terwijl ik mijn handen vol had met de prijzen. Enfin, het is uiteindelijk gelukt en ik hoop dat mijn hopelijk gefotografeerde lach enigszins overeenkomt met het gelukzalige gevoel waarmee ik daar stond.

Onvoorstelbaar dat ik dit met Davey heb bereikt, want dat had ik echt niet zien aankomen. Natuurlijk heeft Davey een enorme drive en will to please en hij luistert geweldig goed. Maar door zijn onstuimigheid en enthousiasme rent hij zichzelf en mij nogal eens voorbij en wordt dan slordig. Vandaag niet, want ondanks de enorme verleidingen om hem heen was hij ongelofelijk scherp en alert. De uren training bij Willeke hebben zijn vruchten afgeworpen of was het toch het speciale lijntje, dat nog van onze vorige hond Charlie was geweest? Ach bijgeloof, ik ben er normaal niet zo van, maar bij de volgende wedstrijd wordt het riempje zeker weer gebruikt!

Het was een geweldig mooie dag; niet alleen door het resultaat maar ook door het weer, het terrein en de uitstekende organisatie. Zeer vriendelijke keurmeesters die uitgebreid de tijd namen de proeven uit te leggen en vooral, wat ik heel belangrijk vind, feedback te geven na de proeven. Daar heb je echt iets aan en weet je waar je de volgende keer op moet letten.

Ik begreep dat ik door de overwinning ook grote kans maak om uitgenodigd te worden voor de Goldup! aan het einde van het jaar, maar dat is zorg voor later. Eerst genieten we nog even na van deze geweldige ervaring en sluit ik dit, toch wel lange verhaal, eindelijk af! Tot een volgende keer!