Davey behaalt B-diploma!

Op zaterdag 5 maart 2022 heb ik deelgenomen aan de zeer goed georganiseerde Clubdiplomadag van de werkende Flatcoat Retriever Groep. Doel was, om na het behaalde C-diploma van vorig jaar, nu te proberen het B-diploma te bemachtigen, zodat ik daarna lekker mee kan doen met workingtesten op B-niveau. En dat is gelukt!

De laatste paar weken heb ik met Davey regelmatig in de prachtige Groenstrook getraind op de voor mij bekende zwakkere punten. Natuurlijk het noodzakelijke, maar voor Davey erg lastige volgen en het over water sturen. Dat volgen blijft wel een dingetje; wanneer ik dit alleen met Davey train gaat het eigenlijk prima, maar op de wekelijkse training en tijdens de wedstrijden een stuk minder. Misschien ligt het voor een gedeelte ook aan mij (ik vind hier echt niets aan!) en straalt dat af op Davey, maar het blijft een zwak punt. 

Het over water sturen gaat echter steeds beter, zeker nadat ik het commando van “Over” gewijzigd heb naar “Vooruit”. Davey heeft echter wel de neiging na het eerste commando eerst even bij de waterkant te gaan kijken en pas na het tweede of derde commando daadwerkelijk de POG-sprong te nemen, maar dan gaat hij ook als een speer naar de overkant. 

Kortom, we waren eigenlijk wel klaar voor de wedstrijd, wetende dat Davey alle onderdelen afzonderlijk zonder meer aankan. Natuurlijk is het altijd afwachten of het ook allemaal samenkomt tijdens zo’n dag, want dan zijn de omstandigheden heel anders dan tijdens een rustige training. Veel andere honden, knallen, fluiten, commando’s etc.

De week voorafgaande aan de wedstrijd zag je de activiteit in de Whatsappgroep al behoorlijk toenemen. Zeker nadat bekend geworden was dat we zouden beginnen met de voor veel honden moeilijkste proef: het over water sturen. Toch voor de zekerheid nog maar even de reglementen doorgenomen, want je wil natuurlijk niet onnodig puntenaftrek krijgen door onwetendheid van de voorjager!

De weersvooruitzichten waren de hele week al erg goed; het zou zonnig maar vooral in de ochtend erg koud zijn. Dat laatste klopte zeker! Nadat ik kort voor het afgaan van de wekker al wakker geworden was (toch een beetje gespannen?) zag ik dat de auto’s er aangevroren uitzagen. Davey nog even stevig uitgelaten en ook nog even flink laten rennen in de hoop dat die kleine stuiterbal iets van zijn tomeloze energie zou kwijtraken. Helaas! Davey herkent inmiddels feilloos mijn jachtkleding en het vooruitzicht op een training maakt hem altijd erg onrustig.

Lekker op tijd aangekomen in Heerle waar Cynthia (en Jeffrey) ook al aanwezig waren. Mezelf snel gemeld bij het wedstrijdsecretariaat en het startnummer gekregen en met een lekker kopje koffie gewacht op de rest. Na de korte openingsspeech waren we er klaar voor en begaven we ons naar de eerste (en door velen zo gevreesde) proef. Davey stond inmiddels helemaal te stuiteren en trillen van opwinding en ik was eigenlijk wel blij dat we niet met een onderdeel zouden starten waarbij steadyness cruciaal zou zijn. In deze opgewonden staat zou dat een hele uitdaging zijn geworden.

De startvolgorde was zodanig dat er eerst een aantal flatcoats mochten. De een na de andere hond scoorde echter een “0” en dat was niet bevorderlijk voor onze zenuwen natuurlijk. Cynthia mocht met zusje Dewi als eerste van de 3 POG-jes en tijdens het inlopen met Davey kon ik het stiekem goed volgen en werd ik op de hoogte gehouden door Dionne die als helper bij de proef aanwezig was. Yes, Dewi voerde de proef geweldig uit. Wat een opsteker!

Vervolgens was ik met Davey aan de beurt. Uit ervaring had ik mezelf al voorgenomen snel in te grijpen als Davey niet direct het water in zou gaan. Exact dat scenario gebeurde ook: Davey rende naar het water en ging even kijken hoe het er allemaal uitzag. Ik heb Davey direct teruggehaald en nogmaals gestuurd en met succes! Als een speer dook Davey het water in, zwom zeer overtuigend naar de overkant en ging snel zoeken. Al snel had hij de dummy te pakken en toen was het even afwachten of hij weer terug zou komen door het water of toch maar om zou lopen. Maar nee, voorbeeldig zwom hij terug! Na het uit het water komen zag ik dat Davey van plan was te gaan schudden en besloot om maar snel de dummy aan te pakken. Cijfer een acht, wegens het 2x inzetten en het staand afgeven van de Dummy. Maakte me helemaal niks uit, want één van de moeilijkste onderdelen hadden we alvast gehaald. Daarna was Davey’s andere zusje Abby aan de beurt en die haalde zelfs een 10! Wat een ontlading na deze eerste proef voor de 3 Pogjes!

We kregen tussendoor te horen dat de proefvolgorde wijzigde en we direct door konden naar onderdeel C: het houden van de aangewezen plaats. De overige deelnemers uit onze groep waren al vertrokken, maar wij zijn gezellig de hele dag met de 3 POG-jes bij elkaar gebleven. Gevolg was dat Dewi en Davey direct gezamenlijk de proef mochten gaan doen. Nadat ik heel even de tijd had genomen om Davey weer enigszins rustig te krijgen, want die liep nog steeds behoorlijk te stuiteren, liepen we naar de bosrand. Ruim uit elkaar Dewi en Davey weggelegd en nadat Cynthia mij gepasseerd was gezamenlijk naar de wachtruimte gelopen. Wat duren 2 minuten dan ontzettend lang! Maar eindelijk kwam het verlossende woord van de vriendelijke keurmeester en mochten we terugkomen. Allebei een 10! Helaas moest Mandy met Abby even wachten op een andere hond en zij had ook nog de pech dat deze hond tijdens de proef naar Abby ging. Gelukkig (en terecht) mocht Mandy de proef nog een keer doen en haalde het ook! 

Opnieuw konden we direct terecht bij de volgende onderdelen D en E: apport te land en apport uit diep water. Zou geen enkel probleem voor Davey moeten zijn, behalve dan de slordige afwerking. Dat klopt ook deze keer: Davey haalde feilloos de dummy, maar liep nog een klein ererondje. Maakt niet uit, toch een 8! Daarna apport uit het water en natuurlijk nam Davey zo’n grote sprong dat hij bijna op de dummy belandde. Het slordige afgeven kostte hier een puntje, maar toch een 9! Ook Cynthia en Mandy haalden deze onderdelen en dus lagen we nog steeds op schema voor het felbegeerde diploma.

Op naar het voor mij wat lastige onderdeel A: aangelijnd en los volgen. Dit werd gehouden op een grasveld bij de parkeerplaats en ik merkte aan Davey dat hij dit een erg interessante plek vond. Heel veel afleiding en geurtjes. Ik koos er daarom voor om erg ruim in te lopen en te proberen Davey onder appèl te krijgen. Dat lukte maar moeizaam, want Davey bleef maar met zijn neus naar de grond gaan. Ook bij het lopen van het “achtje” was dat het geval: Davey bleef me weliswaar volgen maar niet echt gericht op mij en heel vaak met zijn snuit naar de grond. Ik was zelfs even bang dat hij bij 1 van de paaltjes zou gaan plassen! Dat bleef me gelukkig bespaard, maar fraai was het allemaal niet. 

Direct er achteraan het vooruitsturen en komen op bevel. Normaal gesproken geen enkel probleem voor Davey, maar op dit veld was alles anders blijkbaar. Ik maakte de fout Davey een lijn te geven richting de bosrand, er vanuitgaande dat de keurmeester tijdig aan zou geven dat ik Davey terug kon fluiten. Dat gebeurde echter niet en door de grote snelheid van Davey was hij zeker 80 meter bij me vandaan alvorens de keurmeester het teken gaf. Davey had inmiddels echter de bosrand bereikt en ging met zijn snuit aan de grond op zoek naar wat daar ook gelopen had. Pas bij het 3^e commando reageerde hij gelukkig. Voor beide onderdelen een zesje, waarbij ik het volgen wat te laag gewaardeerd vond. Het was weliswaar erg slordig, maar Davey bleef wel bij me. De keurmeester vond echter dat Davey geen aandacht voor mij had en dat was ook wel zo. Davey kijkt echter nooit naar me bij het volgen. De andere 6 was ik alleen maar blij mee, want door mij eigen fout had dit verkeerd af kunnen lopen. Pff, snel vergeten dit, knop om en naar het volgende onderdeel.

Zowel Davey, Dewi en Abby waren nog steeds in de race voor het B-diploma. Het zal toch niet gebeuren dat we het gewoon gaan halen? Niet te vroeg juichen, want er volgden nog 2 pittige B-onderdelen; markeerapport te land en verloren apport te land. Eerst maar eens de markeer en we hadden al begrepen dat hier erg veel honden eruit gegaan waren. Dewi bracht als eerste het apport geweldig binnen en daarna waren wij aan de beurt. De keurmeester gaf duidelijk aan dat Davey ook aangelijnd voorgejaagd mocht worden, maar ik vertrouwde volledig op de steadyness van Davey en dat pakte goed uit. Hij markeerde geweldig en tijdens het terugkomen vertelde de keurmeester me al dat als Davey netjes zou afgeven het een “dikke, vette 10” zou worden en zo geschiedde! Wat een opsteker na de vorige moeizame onderdelen en wat was ik trots op Davey, zeker nadat de keurmeester ons vertelde dat hier maar weinig honden een voldoende hadden gehaald. Ook Abby markeerde prima, ging voor de gezelligheid nog even bij de helpers kijken waaronder Jack (eigenaar van broertje Diego), maar kwam weer netjes terug. Yes, nog steeds allemaal in de race!

Op naar het laatste onderdeel en ondanks de toenemende spanning had ik daar wel vertrouwen in. Davey is normaal gesproken ontzettend goed in het zoekwerk en geeft zelden tot nooit op. Eerst was Dewi aan de beurt en die had de dummy al heel snel te pakken. Geweldig, Cynthia had haar B-diploma binnen, maar ik moest me focussen met Davey. Davey ingezet met een stevig “zoek apport” en Davey stoof het bos in. Al heel snel zei de keurmeester dat Davey door zijn enorme snelheid over de dummy was gelopen, want die lag helemaal niet zo diep en vrij eenvoudig recht vooruit. Toen begon het lange wachten: je hoorde Davey met een enorm tempo het bos doorzoeken, maar zonder resultaat. Pas na lange tijd liet hij zich weer zien en heb ik hem nogmaals het commando “zoek” gegeven. Weer verdween hij uit beeld, maar veel te diep. Langzaam maar zeker sloop de twijfel er bij mij in: het zal toch niet op het laatste onderdeel fout gaan? Nota bene op zijn sterkste punt? Weer meldde Davey zich met een bijna wanhopige blik: “ik kan het niet vinden, baas!”. Ik besloot Davey bij me te halen en hem nogmaals in te zetten. Deze keer met een “vooruit” om hem de goede richting in te sturen, direct gevolgd door “zoek apport”. En wonder boven wonder, nu pakte hij hem direct op en kwam voorbeeldig terug. Gered door de gong en door de soepele opstelling van de keurmeester: een zesje! Maar dat was wel genoeg voor zijn B-diploma!! Dolgelukkig hoorde ik het commentaar van de keurmeester aan, die aangaf dat het gepassioneerd zoeken en de volharding van Davey net genoeg was geweest. Wat een opluchting. Ook Abby haalde de dummy binnen en dus waren we alle drie geslaagd voor het B-diploma! Wat een prestatie van de POG-jes!

Zo waren Cynthia, Mandy en ik al iets na 11 uur de trotse eigenaar van een B-diploma en dat bij de eerste keer proberen. Wat een heerlijk gevoel en wat een ontlading. Nu kunnen we heerlijk gaan deelnemen aan de Workingtesten op B-niveau en daar was het mij in ieder geval om te doen geweest.

Groot compliment ook aan de organisatie, want alle proeven verliepen zeer snel, terwijl de meeste keurmeesters ook ruim de tijd namen voor een waardevolle feedback en ook direct de cijfers doorgaven. Daar heb je als voorjager tenminste wat aan, prima!

We begaven ons weer terug naar de parkeerplaats waar ik Davey even rust heb gegund in de auto. Daarna nog een zeer gezellige nazit met de nodige hapjes en drankjes, waarbij ook Marianne nog aansloot. Ook 2 andere POG-jes uit het E-nest hebben hun eerste C-diploma gehaald, terwijl ze nog niet eens een jaar oud zijn. Wim en Astrid gefeliciteerd! Helaas haalde Jimmy het net niet en eigenlijk kon hij daar weinig aan doen. Door het inspringen van een andere hond tijdens het houden van de aangewezen plaats werd Radja helaas onzeker en ging naast de keurmeester zitten. Helaas geen herkansing, maar dat komt de volgende keer zeker goed.

Na nog even de A-honden bekeken te hebben tijdens de dirigeerproef was het tijd voor de prijs en diploma-uitreiking. Echt een lekker moment als je de naam van Davey afgeroepen hoort worden hoor! Cynthia behaalde zelfs de eerste prijs, geweldig gedaan! Natuurlijk nog even met de hondjes en baasjes op de foto en daarna konden we zeer voldaan richting huis.

Wat een topdag was dit: voor de geweldig werkende hondjes, voor de trotse voorjagers en zeker ook voor een trotse fokker Willeke, die maar liefst 5 hondjes van Passion Of Gold een diploma zag halen. Ik ga me nu richten op de workingtesten, dan hoef ik tenminste die “achtjes” voorlopig niet meer te lopen . Misschien ooit nog eens voor een A-diploma, maar daar zijn we nog wel even van verwijderd.

Met dank aan Theo van Zomeren voor de mooie foto’s!