Deelname Gold Up 2024

Omdat ik met Davey al in februari de Workingtest (WT) in Bergschenhoek gewonnen had in de B1 wist ik al heel vroeg dat ik uitgenodigd zou worden voor de Gold Up in november. Dat is een wedstrijd die in 2023 voor het eerst in het leven geroepen is voor voorjagers op B1/B2 niveau, naast de al bestaande Gold Cup voor de allerbeste Golden Retrievers. Je wordt hiervoor uitgenodigd op basis van de behaalde resultaten tijdens de wedstrijden van het afgelopen jaar. Een geweldig leuk initiatief dat ook voorjagers op een iets lager niveau de kans biedt om aan een dergelijke wedstrijd mee te doen en je met je hondje voor 1 dag heel speciaal te voelen. De filmpjes zijn gemaakt door Claudia Emck, waarvoor mijn dank!

Bergschenhoek
Achteraf terugkijkend op de WT in Bergschenhoek viel daar alles op zijn plaats: Davey in topvorm en net dat beetje geluk dat je moet hebben tijdens zo’n wedstrijd. Bij de WT in Putten ging het al een stuk moeizamer met uiteindelijk een 13^e plaats en dat was best een eyeopener. Helaas kon ik door Corona niet meedoen aan de 3^e WT in Schijndel, waar ik graag Davey en mezelf aan het werk had gezien op B2-niveau. Dus ik was wel heel benieuwd hoe het tijdens de GoldUp! zou gaan. Toch een wedstrijd op een wat hoger niveau met pittige proeven. De dagen voor de wedstrijd maar een beetje kalm aan gedaan, zowel Davey als ik, want we moesten natuurlijk wel allebei fit zijn!

De Kooihoeve Rhenoy
Op zaterdag op het gemakje naar Rhenoy gereden naar de Kooihoeve, een prachtige manege met alles erop en eraan. Davey nog even achtergelaten in de auto en me keurig op tijd aangemeld bij de administratie. Omdat er vandaag maar 24 honden met hun voorjagers meedoen was het niet zo druk als bij een normale wedstrijd en verliep alles uiterst relaxed.

Presentatie
Na een lekkere kop koffie was het tijd voor de presentatie. Eerst werd elke voorjager voorgesteld en daarna werd via de beamer een toelichting gegeven op de proeven. Veel informatie in korte tijd! Vooral de nadruk op weidelijk voorjagen zorgde voor wat vragende blikken. Hoe kun je tijdens een drift nu bepalen wat weidelijk is? Gelukkig werd ons verzekerd dat alles voorafgaand aan de proeven nogmaals door de keurmeesters uitgelegd zou worden.

Om het zo eerlijk mogelijk te maken mocht vervolgens elke voorjager een hesje uitkiezen waarop (niet zichtbaar) het startnummer stond. Ik was als allerlaatste en had dus geen keuze meer en kreeg het hesje met nummer 5 toebedeeld. We kregen direct ook wat presentjes van de sponsors, erg leuk! Daarna was het tijd om de hondjes te halen en te verzamelen voor de groepsfoto.

De loopvolgorde voor onze groep was duidelijk: proef 1-2-3-4. Proef 1 en 2 waren direct achter het secretariaat; de andere 2 proeven waren op zo’n 5 minuutjes lopen van de manege. Allemaal zeer overzichtelijk en de organisatie liet weten dat we telkens als groepen zouden wisselen.

Proef 1: De Fazantenjacht – keurmeester Ben Maas

Er zijn deze week regelmatig fazanten gezien rond de bosjes van de paardenweides, een uitstekende ochtend dus voor een fazantenjacht. De jager weet vanochtend een aantal fazanten te schieten waardoor u en uw hond flink aan het werk kunnen.

Bij deze proef konden we vanuit de wachtkamer redelijk zien wat er gebeurde. Wat opviel is dat de dummy aan onze zijde richting een boom geschoten werd, maar dat de valplek nogal varieerde. Dat zou Davey later ook parten spelen.

Met Davey aangekomen bij de inzetplaats werd door de keurmeester duidelijk uitgelegd wat de bedoeling was. In het midden was een smalle bosrand waar eerder een fazant geschoten was. Verder werd er 3x geschoten: 1 dummy die ongeveer 20 meter voor je viel en vervolgens met behulp van een zogenaamde zinger winger een dummy links en een dummy rechts, waarbij de eerste op het weiland viel en de tweede dus in de boom. De volgorde was voor de B1 honden vrij, maar de voorjager moest eerst zelf de dummy voor hem ophalen, waarbij de hond natuurlijk steady op post moest blijven. Dat was geen probleem voor Davey.

Gezien zijn fixatie op rechts besloot ik hem eerst op die dummy in te zetten. Davey ging als een speer naar de juiste plek, maar kwam na veel zoeken weer tevoorschijn en wilde naar links trekken naar de verloren zoek in het bos. Ik heb hem met de nodige moeite 5x opnieuw naar rechts gekregen, maar ondanks verwoede pogingen lukte het Davey niet om de dummy te vinden. Ik begon me zelfs af te vragen of de dummy niet in de boom was blijven hangen, maar dat werd door de aanwezige helpers goed in de gaten gehouden.

Omdat hij telkens naar links bleef trekken en om niet in tijdsproblemen te komen liet ik hem maar zijn gang gaan. Dat ging erg goed, want Davey schoot de smalle bosstrook in en kwam na een hoop geritsel met de dummy aan sprinten. Pfff, de eerste dummy was binnen.

Ik besloot Davey een lijn te geven naar de linkerdummy in het weiland die ik zelf goed onthouden had. Davey ook, want hij liep er zo’n beetje recht op en ook die was binnen. Daarna opnieuw ingezet op de eerste dummy en aangezien Davey nu iets anders richting de boom liep kreeg hij blijkbaar de juiste verwaaiing. Grappig dat ik aan de toeschouwers die er zicht op hadden al merkte dat Davey hem gevonden had, want ik stond nog vol spanning richting de boom te turen. Maar even later kwam Davey trots tevoorschijn met de dummy. Wat een opluchting dat de eerste proef toch gelukt was. Totaal niet zoals ik het bedacht had en zoals de proef bedoeld was, maar binnen is binnen natuurlijk.

Ik kreeg 65 punten van de keurmeester en hoorde later van een helper dat de dummy waar Davey zoveel moeite mee had erg ongelukkig gevallen was achter een ijzeren hek en dat hij daarop blokkeerde. Pure pech natuurlijk. Grappig dat ik van de collega voorjagers complimenten kreeg over het rustige voorjagen, ondanks de stress bij het niet kunnen vinden van de dummy.

Proef 2: Ochtend op de eenden – keurmeester André de Jong

Bij aanvang van de jacht vliegt er een eend op uit de vijverrand. Deze weet de jager net niet goed te raken en hij laat u en uw hond aan het werk om deze z.s.m. binnen te brengen. Onderwijl gaat de jacht door. Er vallen vervolgens nog twee eenden welke volgens de weidelijkheidsregels binnen gebracht dienen te worden.

In de wachtkamer van proef 2 hadden we helaas geen zicht op hoe de andere voorjagers het ervan afbrachten. Wel waren de plonsgeluiden van de vijver duidelijk te horen en dat zou me later nog parten spelen…

De keurmeester gaf ook hier een duidelijke uitleg en ook de volgorde voor het weidelijk jagen was duidelijk. Davey heb ik na het schot vol vertrouwen ingezet op de fictieve valplaats een meter of 30 verderop in de hoop dat hij daar de sleep op zou pakken. Davey trok echter direct iets naar links naar de vijver en kreeg ik daar moeilijk weg.

Ik besloot hem terug te halen en opnieuw in te zetten en nu ging het beter. Davey trok na een aantal keren “vooruit” goed door en leek de sleep op te pakken na mijn commando “sleep”. Helaas is bij Davey altijd slecht zichtbaar of hij op de sleep loopt, omdat hij zijn kop erg hoog houdt. Aan het einde van het rechte stuk brak hij ineens de sleep af en ging terug, weer naar de vijver.

Na nog een paar pogingen vond de keurmeester het genoeg met de terechte motivatie dat het voor de hond ook geen frustratie mocht worden. Hij besloot dat ik de proef mocht afmaken op de andere 2 onderdelen.

Tijdens het teruglopen van Davey werd er op rechts geschoten en een dummy gegooid tussen de lokkers. Op post aangekomen werd er op links geschoten en volgde een duidelijke plons. Na het inzetten van Davey ging hij in eerste instantie het paadje richting vijver in waar ik het verwachtte, maar hij keerde al snel weer vragend terug. Na een nieuw commando “vooruit” schoot Davey om de vijver heen naar de kant van de wachtkamer om daar vervolgens de vijver in te gaan en de dummy netjes terug te brengen. Daar was hij dus al de gehele tijd mee bezig geweest blijkbaar en mijn vooruit commando gaf de doorslag!

De derde dummy op rechts was vervolgens geen enkel probleem.

Helaas dus 1 dummy gemist en daarmee was de kans op een felbegeerd certificaat verkeken. Ik kreeg uiteindelijk 45 punten op deze proef.

De keurmeester gaf nog een uitgebreide toelichting en daar was ik eigenlijk wel blij mee. Daar heb je tenslotte echt iets aan. Hij gaf aan dat Davey veel potentie heeft, maar dat rust erg belangrijk is bij hem. Volgens de keurmeester had ik wat langer kunnen wachten met inzetten om die rust erin te krijgen.

Proef 3: Oeps!…. Vergeten – keurmeester Nellie Stevens

Iedereen staat klaar voor de jacht en plots komen er kraaien los uit de bomen. Een van de kraaien wordt goed genoeg geraakt en valt dood neer. Terwijl de hond aan het werk gaat wordt er op de plas nog een eend geschoten. Ook ligt er nog een verloren duif in de ruigte voor de hond.

In de wachtkamer van proef 3 hadden we weer redelijk zicht op de proef, maar ook waren de diverse geluiden goed hoorbaar, waaronder wederom een plons vanuit het water…

Lopende naar de inzetplaats werd al aangegeven waar de verrekijker lag; nadere uitleg zou van de keurmeester komen. De keurmeester legde duidelijk uit dat Davey ingezet mocht worden na het eerste schot en zodra de jager was gaan zitten en legde de rest van de proef uit. Vervolgens vroeg ze of we er klaar voor waren en wat verbaasd vroeg ik of ze niet de verrekijker vergat? De keurmeester keek me wat lachend aan en zei vervolgens niets. Nou ja, dan maar aangegeven dat ik er klaar voor was. Precies op dat moment kwam de opmerking dat ik eerst de verrekijker moest gaan halen en terwijl ik onderweg was viel natuurlijk het schot en de dummy voor Davey. Aangezien ik aan het lopen was had ik geen zicht op de valplaats van de dummy en ook niet of Davey het gezien had.

Teruggekomen Davey ingezet en die liep redelijk gedecideerd naar de vermoedelijke valplaats, maar vond in eerste instantie niets. Hij ging daarna duidelijk wind halen met steeds grotere cirkels en zonder succes. Pas na een tijdje besloot hij terug te gaan naar de eerste plek en daar lag de dummy uiteindelijk, vermoedelijk in een greppel.

Bij de inzetplaats gekomen viel het schot van de jager die op een steiger in het water zat. Davey had de dummy duidelijk gezien, want deze werd met een mooie hoge boog gegooid en viel met een luide plons in het water. Tot mijn en ieders grote verbazing ging Davey echter niet in een rechte lijn naar het water, maar draaide zich 180 graden om en rende keihard terug naar de wachtkamer met de bedoeling om vanaf daar het water in te gaan. Blijkbaar was dat toch te ingewikkeld en met een noodgang kwam hij terug, bijna uit de bocht vliegend in de modder. Vervolgens met een grote POG-sprong het water in en tussen de lokkers door de dummy keurig geapporteerd. We hadden de lachers op onze hand natuurlijk, maar deze zag ik echt niet aankomen.

Vervolgens lag er nog een blind apport aan dezelfde kant waar Davey het water was ingegaan. Diverse honden voor ons vonden dat erg lastig en gingen weer het water in. Ik besloot wat meer naar links te gaan staan om Davey een zo recht mogelijke lijn te kunnen geven. Ik had me ook voorgenomen om de stopfluit te gebruiken en hem daarna naar links te sturen om de dummy te laten zoeken. De praktijk was echter eenvoudiger dan ik dacht. Davey spoot als een speer vooruit en tegelijkertijd met mijn stopfluit had hij de dummy al gespot en opgepakt. Deze lag dus helemaal niet zo moeilijk en zeker niet in de dekking waar ik het verwachtte. Het fluitsignaal was achteraf dus onnodig.

Door het lange zoeken op dummy 1 en ik denk door de omtrekkende beweging bij dummy 2 kreeg ik 70 punten op deze proef.

Proef 4: Drift – keurmeester Benno Wendt

U bent uitgenodigd voor een drijfjacht. Eerder vandaag is de ene helft van het veld al uitgelopen, maar men vermoedt dat er op het 2^de stuk ook nog een en ander zal zitten. Tijdens de drift weten de jagers diverse stukken wild te raken. Het wild wat in de drift op de route ligt nemen de jagers zelf mee, de rest is voor de hond. Als ervaren voorjager weet u perfect te onthouden waar er nog wild ligt voor de hond en welke stukken al geraapt zijn door de jagers.

Bij deze proef zaten we in de wachtkamer een behoorlijk stuk af van de inzetplaats en kreeg Davey gelukkig weinig mee van wat daar gebeurde. Na opnieuw een duidelijke uitleg met ook hier de nadruk op weidelijk voorjagen werd er gestart met de drift.

De eerste dummy die ik moest onthouden werd in het water links gegooid. Na heel veel lawaai en schieten en diverse weer opgeraapte dummy’s werden er helemaal achterin het veld nog een tweetal dummy’s gegooid die ik redelijk kon markeren op links en rechts. Nadat de jagers waren gaan zitten kon ik beginnen. Uiteraard moest eerst de dummy uit het water geapporteerd worden en dat was geen enkel probleem voor Davey.

Daarna heb ik Davey eerst ingezet op de rechter dummy, omdat hij die richting duidelijk opkeek. Ik heb daar voor mezelf een denkfout gemaakt, want ik had achteraf gezien kunnen volstaan met het commando “apport”. Ik besloot hem echter een lijn te geven met “vooruit” en de territoriumfluit op de plek waar ik dacht dat de dummy lag. Ik was namelijk er niet helemaal van overtuigd dat Davey de overige valplaatsen zou negeren, maar die angst bleek ongegrond. Davey ging echter wat te diep en besloot na het nodige zoeken naar links te trekken. Met wat fluitwerk kreeg ik hem weer naar rechts en pakte hij de dummy uiteindelijk op. De linker dummy kostte hem vervolgens bijna geen moeite.

Ook hier gaf de keurmeester de tip om Davey rustiger voor te jagen en er ontstond wat verwarring over welke richting ik had aangegeven bij de eerste verre dummy. Dat was volgens mij toch echt rechts, maar was blijkbaar niet duidelijk genoeg. Dat zijn de momenten dat je zou willen dat het gefilmd werd, zodat ik die fout de volgende keer niet meer maak.

Uiteindelijk had Davey de proef snel afgewerkt en kreeg ik een mooie score van 88 punten op deze proef.

Het zat erop en op het gemakje zijn we terug gewandeld naar de manege en de auto. Eerst uitgebreid de tijd genomen om Davey te verzorgen en zelf ook even een rustmomentje gepakt en nog wat gegeten. Daarna was het tijd voor de gezellige nazit en al snel volgde de prijsuitreiking.

Door het missen van de dummy en het wat afwijkende gedrag had ik al ingeschat dat we in de onderste regionen zouden eindigen en dat bleek ook te kloppen. Uiteindelijk zijn we op de 11^e plaats geëindigd. Geen grote teleurstelling, want het trotse gevoel dat we hier toch maar mooi stonden overheerste. Het waren tenslotte ook best pittige proeven voor een B1-hond. Aan passie overduidelijk geen gebrek bij die kanjer van mij en natuurlijk ben ik zelf ook nog geen doorgewinterde en super ervaren voorjager. Genoeg aanknopingspunten om lekker door te gaan in ieder geval!

De grote bottleneck vandaag was dat ik Davey niet rustig kreeg op de momenten dat het wel zou moeten. Tijdens de proeven mag hij natuurlijk volle bak aanstaan, maar tussen de proeven liever niet. Dat lukte vandaag niet. In de wachtkamer niet waardoor Davey daar allerlei prikkels kreeg die hij vervolgens gebruikte in de proeven die volgden, maar ook tijdens de wandelingen naar de proeven was Davey bijna niet in bedwang te houden. Dat is wel iets wat hij altijd al heeft gehad, maar vandaag was het extreem. Het kan natuurlijk aan mij gelegen hebben, maar gek genoeg was ik eigenlijk niet zenuwachtig maar vooral trots om hier vandaag te staan. Maar ook deze ervaring nemen we mee en misschien dat het voor Davey daardoor ook steeds vertrouwder wordt.

We hebben een fantastische dag gehad. Zo leuk, om dit een keer mee te mogen maken en het smaakt echt naar meer. Grote complimenten voor de perfecte organisatie, want alles liep gesmeerd en lekker vlot door.