1,5 week na de operatie

Het is nu 1,5 week geleden dat Davey geopereerd is aan zijn schouder. We zijn niet ontevreden hoe het met hem gaat. Hij loopt nog steeds wat mank, vooral in de ochtend en als hij lang heeft gelegen, maar hij gaat goed vooruit. We kunnen wel merken dat Davey zich steeds beter begint te voelen, want hij meldt zich vaker om te spelen en wordt ook wat opstandiger. Zijn humeur lijdt er zeker niet onder, want het is nog steeds een ontzettend vrolijke en enthousiaste hond.

De eerste dagen na de operatie was Davey toch wel een stuk rustiger dan normaal. Misschien kwam het door de medicijnen die hij moest slikken of hij had toch last van de nasleep van de operatie. Het lastige bij Davey is dat hij niet altijd even duidelijk aangeeft of en waar hij pijn heeft, dus moet je zelf alert zijn op afwijkend gedrag. Geluk bij een ongeluk was natuurlijk wel dat hij zich sowieso rustig moest houden, dus dat kwam nu wel goed uit.

Davey gaat vaker in de bench en tijdens de verjaardag van Marianne hebben we hem zelfs de hele avond in de bench gehouden. Ook nu doen we dat nog regelmatig en zeker als we visite verwachten. Pas als Davey helemaal rustig is in de bench en ook de visite rustig plaats heeft genomen halen we hem na verloop van tijd eruit. Duidelijke instructies geven aan de visite helpt daarbij zeker, want als zij onrustig worden dan neemt Davey dat direct over.

Davey mag niet springen en bij mij doet hij dat gelukkig ook nauwelijks. Bij Marianne helaas al wat vaker en ook bij visite of buiten op straat moeten we er erg alert op zijn. Dat is vaak lastig, maar het Medical Shirt dat hij heeft gedragen hielp wel een beetje, want daardoor was het voor vreemden direct duidelijk dat er iets met Davey aan de hand was. Grappig is wel dat ik nu ook wat vaker voorrang krijg bij het oversteken. Blijkbaar denken mensen dat het een hulphond is! We proberen drukke hondenroutes te vermijden, maar dat kan natuurlijk niet altijd. Davey wil echt naar alles en iedereen toe en zeker als het een wandelaar met hond is, is Davey bijna niet te houden. Wat zou hij graag weer los willen spelen met zijn vriendjes, maar dat zit er voorlopig nog niet in.

We laten Davey vaak plassen in de tuin. De tuin is groot genoeg en als je hem zo vaak moet laten plassen is het gewoon makkelijker. Poepen wil hij niet in de tuin en daarvoor lopen we naar zijn vaste plekjes. Is wel iets langer dan de toegestane 5 minuten, maar dat is dan maar zo. Het wandelingetje proberen we in alle rust te doen, maar dat valt nog niet mee. Het lijkt wel of Davey al zijn gehoorzaamheidslessen weer is vergeten! Hij sleurt aan de riem en schiet alle kanten op. Met de stem corrigeren lukt maar matig en een keer de riem kortstondig aantrekken willen we zo min mogelijk doen natuurlijk. Nou ja, dat komt straks wel weer hoop ik, maar ik vermoed dat we behoorlijk wat lesjes weer over kunnen gaan doen!

Het Medical Shirt hebben we afgedaan. Er is een mooie weggeschoren plek zichtbaar met nog maar 1 hechting. Wat er met de andere hechting is gebeurd is me een raadsel, maar hij zit er niet meer. Davey zit gelukkig weinig aan zijn wond en ook het krabben en bijten daar doet hij niet of nauwelijks. Wel zonde van zijn mooie vacht hoor. We hopen dat dit snel weer aan gaat groeien.

In huis proberen we tijd voor hem vrij te maken om wat spelletjes te doen. Zodra hij te wild wordt stoppen we ermee. Ook de puzzels van Nina Ottosson zetten we meerdere malen per dag in, zodat hij in ieder geval iets moet doen om zijn eten te bemachtigen. Hij vindt dat erg leuk en wordt er steeds beter in. In het begin ging hij nog als een wilde tekeer, maar inmiddels snapt hij het systeem en gebruikt hij goed zijn neus. Hij weet dan ook feilloos wanneer hij alles gevonden heeft. Davey komt zich wel steeds vaker melden om te spelen. We proberen dat soms te negeren, maar als hij dan zijn knuffels naast je legt op de bank is dat toch wel erg aandoenlijk. Vaak krijgt hij ook een lekker bot, dan heeft hij weer even wat afleiding.

Als we weggaan stoppen we hem vaak in de bench. Hij krijgt dan verplicht zijn rust en krijgt ook niet de kans om iets te slopen, want dat heeft hij nu al wel een aantal keren gedaan. Diverse tijdschriften en handleidingen heeft hij al “tot zich genomen”. Ook slippers blijven een grote aantrekkingskracht op hem uitoefenen. Als we weggaan terwijl hij los in de kamer loopt zorgen we er nu dan ook voor dat er zo min mogelijk risicovolle spullen liggen. Ook de varen in de woonkamer is niet altijd veilig. Grappig is dan weer wel dat hij een grote voorkeur lijkt te hebben voor de dorre bladeren, dus dat scheelt ons weer wat snoeiwerk.

Zodra Davey mij of Marianne in de tuin ziet lopen wordt hij helemaal gek. Logisch natuurlijk, want hij doet niets liever dan door de tuin struinen. Dat gaat echt nog niet, omdat ik zeker weer dat hij dan ook in volle sprint de tuin gaat verkennen. We proberen onze zichtbaarheid maar wat te beperken als we in de tuin zijn en wat dat betreft zijn we blij dat hij deze ingreep niet in het voorjaar heeft gehad.

Aanstaande woensdag ga ik voor de controle weer naar Bergen op Zoom en dan worden ook de hechtingen eruit gehaald. Ik ben benieuwd wat ze zeggen en hoop eigenlijk dat we het uitlaten een beetje op mogen gaan voeren. We gaan het zien en horen!