Hans PosthumusWat ik enkele weken nog voor onmogelijk hield is ons op zaterdag 29 mei 2021 toch gelukt: Davey heeft het C-diploma gehaald op de Club Diplomadag in Rijen!
Diverse nestgenootjes van Davey hadden een paar weken geleden al een diploma gehaald in Heerle. Trainingsmaatje Mandy (met Abby) was daarin nèt niet geslaagd en had zich direct weer aangemeld voor de volgende gelegenheid in Rijen. Aangezien de foto’s en verhalen over de wedstrijd in Heerle erg positief waren besloot ik mij in een opwelling op te geven. Misschien met een kleine kans van slagen, maar dan in ieder geval om gezellig met Mandy de proeven te kunnen lopen. Ik gaf mezelf vooraf 50% kans.
Dat liep toch iets anders dan vooraf ingeschat. De bevestiging van deelname liet best even op zich wachten en toen die eenmaal binnenkwam bleek ik startnummer 1 te hebben! Door Corona was het programma ook aangepast. Iedere deelnemer kreeg een starttijd (ik om 09:00 uur) en na het doorlopen van de proeven was het de bedoeling om direct het terrein weer te verlaten. Aangezien Mandy met startnummer 3 om 09:30 uur moest starten zouden we dus niet samen kunnen lopen en ook een gezellige nazit zat er helaas niet in.
De weken voorafgaand aan de diplomadag hadden we al een paar keer goed getraind op de proeven onder leiding van Willeke en Wim. Bij Davey kwamen telkens dezelfde pijnpuntjes naar voren. Bij het afleggen ging Davey er telkens vandoor als ik het commando “Af” gaf. Een soort “klaar voor de start…. AF” dus! Wim kwam met de geniale tip om een ander commando te gaan gebruiken en dus heb ik binnen 1 week Davey het commando “down” geleerd, in de hoop dat hij dit niet zou associëren met het ervandoor gaan! Tijdens de “generale repetitie” besloot Davey ook nog eens dat 2 minuten liggen veel te lang is en ging na 1,5 minuut maar eens kijken waar ik bleef!
Tweede punt van aandacht was dat Davey bij het kort apport zoals altijd met een noodgang terug kwam lopen. Helaas stopte hij dan lang niet altijd naast me, maar ging nog een paar ererondjes lopen. Lastig te trainen, want als ik dit alleen met hem oefen gaat het eigenlijk altijd goed. Vooral op training en in prikkelrijke omgevingen vertoont Davey dit gedrag.
Het “achtjes lopen” gebeurt meestal op z’n Davey’s. Onder het mom van “vooruit dan maar” volgt hij redelijk, met helaas meestal meer aandacht voor de omgeving dan voor de baas. Met name bij het aangelijnd volgen speelt dat en veel minder bij het los volgen. Maar dit onderdeel zou geen groot probleem mogen zijn tijdens de proef.
Aangezien we nog vakantie hadden heb ik veel met Davey kunnen trainen. In de tuin een circuitje gemaakt voor het volgen en dat tot in de treure geoefend onder verschillende omstandigheden. Omdat ik startnummer 1 had wist ik al dat ik hoogstwaarschijnlijk met dit onderdeel zou starten en dus met een hyperactieve hond bijna recht uit de auto een “achtje” moest gaan lopen. Dus, Davey in de tuin een beetje hyper gemaakt en direct daarna het circuit gelopen. Dat lukte wonderwel! Ook in prikkelrijke omgeving, zoals bij de Drunense Duinen, met Davey telkens weer geoefend.
Het commando “down” aanleren was ook nog even lastig. Davey vertikt het simpelweg om echt relaxed (op zijn zij) te gaan liggen en gaat altijd dusdanig liggen dat hij er direct vandoor kan gaan. Ik was al lang blij dat ik binnen 1 week Davey dit nieuwe commando kon aanleren zonder dat hij er ook maar één keer vandoor ging. Dat was ook het doel; de associatie met het ervandoor gaan eruit halen. Davey pakte het razendsnel op, maar een dag voor de proef moest ik tot drie keer toe het commando geven, alvorens meneer besloot te gaan liggen. Dat riep toch wel wat twijfel op welk commando ik tijdens de proef zou gaan gebruiken!
Op de dag van de proef lekker vroeg opgestaan en op het gemakje naar Rijen gereden. Wat een schitterend terrein hebben ze daar! De auto geparkeerd, klep opengezet en mezelf keurig op tijd gemeld bij de receptie. Na een uiterst vriendelijke ontvangst en uitleg heb ik Davey gehaald. Onderweg hem nog even laten plassen en daarna direct begonnen met wat aandachtsoefeningen om hem enigszins rustig te krijgen. Na het fotomomentje op mijn gemakje naar proef A gelopen. Omdat de keurmeester er nog niet was opnieuw de nodige aandachtsoefeningen gedaan en dat was echt wel nodig. Zoals altijd had Davey prima door dat er iets leuks ging gebeuren en dus stond hij in standje stuiterbal!
De vriendelijke keurmeester nam alle tijd voor een praatje en uitleg en toen konden we eindelijk beginnen. Het circuitje was erg klein en het waren bijna geen rechte stukken. Het aangelijnd volgen ging zoals altijd: slordig en Davey 1 keer bij de les moeten roepen. Los volgend ging het een stuk beter, totdat Davey het stoeltje van de keurmeester ontdekte en toch wel heel interessant vond. Opnieuw een kleine correctie was nodig om hem weer in het gareel te krijgen. Nou ja, de kop was eraf en het was zeker voldoende. Naar mijn mening een 7 of een 8.
Daarna volgde proef B: het vooruit sturen en komen op bevel. Normaal gesproken geen probleem voor Davey en ook vandaag ging dit perfect. Na het “vooruit” schoot Davey er vandoor en na het roepen van zijn naam en het komfluitje kwam hij als een speer weer terug. Voor mij een 9 of een 10. De keurmeester vroeg nog waarom ik het “vooruit” commando gebruikte en hoe ik dit trainde. Uitgelegd dat ik dit altijd zo geleerd heb en eigenlijk zo min mogelijk train, omdat het een rare proef is zonder echte beloning voor de hond. Als ik het al train sluit ik het altijd af met hetzelfde commando, maar dan met een dummy als beloning.
Helaas kreeg ik van de keurmeester geen cijfers te horen. Achteraf had ik daar misschien om kunnen vragen, maar dat realiseerde ik me pas later.
Volgende proef was het apport uit water. Dat werd het hoogtepunt van de dag! Davey stond keurig steady naast me toen het schot klonk op 3 meter van het water. Nadat de keurmeester het seintje gaf dat Davey mocht vertrekken volgde de grote POG-sprong. Met een gigantische snelheid kwam Davey aangespurt, nam een enorme sprong in het water en was bijna direct bij de dummy. Met hetzelfde tempo kwam hij uit het water, liep direct op me af, ging keurig naast me zitten, gaf de dummy af en ging pas op mijn commando schudden! Werkelijk perfect en ik was met stomheid geslagen, want meneer wil nog wel eens twijfelen bij onbekend water of alvast schudden terwijl hij nog niet bij me is. Maar deze keer dus niet en op zeker een 10!
Aangezien ik de eerste hond was stonden alle keurmeesters en helpers te kijken naar Davey zijn waterproef en had hij de lachers op zijn hand door de enorme sprong. Gelukkig konden deze keurmeesters zoveel passie en drive zeker waarderen!
3 onderdelen achter de rug en nog volledig in de race voor het diploma. Maar dat was eigenlijk ook wel de verwachting. De voor Davey lastige onderdelen moesten nog volgen. Eerst het afleggen en 2 minuten uit zicht blijven. Hèt moment van de waarheid. Zou Davey het commando “down” direct uitvoeren èn zou hij blijven in deze omgeving? Na het voorstelrondje bij de vrouwelijke keurmeester was het zover. Uiterlijk kalm, maar van binnen lichtelijk gespannen naar de aangewezen plek gewandeld. Davey rustig naast me gezet en commando “down” gegeven. Als een blok ging Davey liggen op zijn kenmerkende manier met 1 voorpootje onder zijn lijf en niet op zijn zij. Nou ja, ingrijpen was nu niet handig dus de gok maar genomen. Na een stevig “blijf” achter de caravan plaatsgenomen en toen begon het lange wachten. Wat duren 2 minuten dan lang zeg! Eindelijk gaf de keurmeester aan dat ik terug mocht komen en zag ik Davey exact zo liggen als ik hem had achtergelaten! Wat een opluchting! Ook de afwerking ging helemaal goed en Davey bleef keurig liggen tot de proef was beëindigd. De keurmeester gaf aan dat Davey wel had liggen piepen en daarvoor kreeg ik 2 punten aftrek: een 8! Wat een opluchting!
Veel tijd om te genieten had ik niet, want direct daarna volgde de laatste proef: het kort apport. Apporteren op deze afstand is voor Davey natuurlijk geen enkel probleem, maar het ging om de afwerking. Nadat ik keurig de aangegeven tijd had gewacht na het opgooien van de dummy heb ik Davey gestuurd. De keurmeester gaf direct een compliment voor de steadyness van deze stuiterbal. Zoals verwacht kwam Davey met een noodgang terug en toen twijfelde ik even over een extra commando. Te laat, want door de snelheid was Davey me al een paar meter voorbij gesprint. Na een stevig commando kwam Davey alsnog naast me zitten. De keurmeester gaf aan een 6 te geven, omdat Davey me natuurlijk voorbijgelopen was maar ook door zijn enorme drive happend met de dummy terugkwam. Maakte me allemaal even niets meer uit, want ik wist nu zeker dat zijn diploma binnen was!
Nog even een praatje gemaakt met de keurmeesters die alle tijd hadden (en namen) en trots de complimenten in ontvangst genomen over de enorme werklust en power van deze “prettige stuiterbal” en dat waren de letterlijke woorden van de keurmeesters en deze keer niet van mijzelf!
Binnen 20 minuten had ik alle proeven doorlopen en dat is dan wel een groot voordeel van deze opzet. Trots meldde ik me weer bij het secretariaat dat me naar de punten vroeg. Ja, die wist ik dus niet (behalve de 2 laatste proeven). Nou ja, foutje in de communicatie maar ik wist zeker dat ik geslaagd was.
Precies op dat moment kwam Mandy ook aanlopen om zich te melden en dus kon ik haar nog even succes wensen. Ook Mandy is uiteindelijk geslaagd met Abby, dubbel feest dus!
En zo zat ik rond 09:45 uur alweer in de auto op weg naar huis. Zo trots als een pauw op die kleine stuiterbal en natuurlijk op mezelf. Dit hebben we toch maar mooi even geflikt met z’n tweetjes en dat had ik enkele weken geleden echt niet verwacht. Met grote dank natuurlijk aan Joep Brosky (de eerste trainer) en vooral aan Willeke, Wim en Jeffrey voor de trainingen in Axel en hun eindeloze geduld. Dit diploma opent de deur naar deelname aan workingtesten en dat was uiteindelijk natuurlijk de bedoeling.
Uiteindelijk duurde het nog 2 dagen voordat ik de uitslag op de site kon vinden en 1,5 week voordat het felbegeerde diploma binnen was, maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken!
Voeg reactie toe