Wandeling in Chaam met Diego

Ondanks dat het er ’s-morgens nog slecht uitzag met een hoop buien waren de voorspellingen dat het weer in de middag flink zou opklaren. Het leek ons leuk om weer eens naar Chaam te rijden, omdat Davey het daar altijd ontzettend naar zijn zin heeft in het plaatselijke losloopgebied. We gokten erop dat het op deze maandag niet zo druk zou zijn… Omdat we wisten dat Marianne en Jack ook vaak vrij zijn op maandag hebben we even contact gezocht en afgesproken tot een gezamenlijke wandeling met de 2 broertjes, Davey en Diego.

Eenmaal aangekomen bleek dat we ons in de drukte behoorlijk vergist hadden. Blijkbaar zijn er toch nog heel veel schoolvakanties deze week en konden we nog net de laatste plek bemachtigen op de parkeerplaats. Gelukkig bleken de meeste aanwezigen bij het pannenkoekhuis en de midgetgolfbaan te zijn en was het in het bos heerlijk rustig.

Nadat we door Davey richting het losloopgebied waren geleid (lees gesleurd, want bekend terrein!) kwam deze handige Harry erachter dat de camera nog in de auto lag. Nou ja, dat is goed voor de stappenteller zullen we maar zeggen. Davey en Diego konden ondertussen mooi even aan elkaar wennen en dat was wel weer even nodig. Want ondanks dat ze het uitstekend met elkaar kunnen vinden vindt Davey het toch niet zo’n goed idee dat Diego telkens naar zijn vrouwtje trekt. Toch een tikkeltje jaloers!

Gelukkig konden we snel gaan lopen en mochten Davey en Diego zich heerlijk uitleven en dat deze ze volop! Door de regen van de laatste dagen was het behoorlijk modderig, maar daar trekt een beetje Golden Retriever zich natuurlijk niets van aan. Wat een feest voor mens en dier! Ondertussen konden wij lekker (honden)nieuwtjes met elkaar uitwisselen.

Eenmaal aangekomen bij de grote vijver gingen de honden helemaal los. Heerlijk zwemmen en ravotten, waarbij Davey natuurlijk helemaal gefixeerd was op het balletje, zelfs als Diego deze allang voor zijn neus weggekaapt had! Davey bleef net zo lang zoeken in het water totdat wij hem konden overtuigen dat er toch echt niets meer lag.

Ondertussen probeerden Marianne en ik weer de nodige filmpjes en foto’s te maken, maar dat viel niet mee met deze 2 speedy’s. Gelukkig zijn ze toch weer gelukt, maar natuurlijk wel ten koste van de nodige moddervlekken.

Nadat we rond het prachtige vennetje waren gelopen zijn we dezelfde route weer teruggelopen. Het was inmiddels behoorlijk mooi weer geworden en de jassen konden uit. Wandelen maakt natuurlijk dorstig en niet alleen bij de hondjes! Het terras bij het pannenkoekhuis was behoorlijk vol, maar gelukkig konden we Coronaproof 2 tafeltjes naast elkaar vinden. Wat smaakte dat biertje lekker zeg! Inmiddels begonnen de heerlijke pannenkoekgeuren ook door te dringen tot onze neuzen en er was weinig overtuiging voor nodig om iedereen aan een lekkere pannenkoek te krijgen. Natuurlijk kregen de honden ook een lekkere snoekzak, compleet met tennisbal. Zo leuk dat deze accommodatie (Pannenkoekenhuis De Steengroeve) zo goed op honden is ingesteld.

Na nog een biertje, want ja, die pannenkoek moet wel weggespoeld worden natuurlijk, was het weer tijd om huiswaarts te keren. Jack, Marianne en Diego: het was weer heel gezellig!